Het is even heftiger. Zo leek het. Ik schrok van een reactie van mezelf en had nog wel gedacht dat met al het werk dat ik (samen met een therapeut) gedaan had, het nu toch weer wat rustiger en vriendelijker zou zijn.
Sinds ik me in bewust ben van wat attachement (gehechtheid) is, ben ik me bewust van loslaten en de noodzaak om los te laten. Dingen, spullen, boeken, een huis, een woonplek loslaten, een keuken niet meer als ‘eigen’ zien maar delen en ‘mijn en dijn’ loslaten. Jaren heb ik op plekken gewoond (in woongroepen, leefgemeenschappen, ashrams, een gezin en ‘new age’ centrum) waar ik op diverse niveaus mocht loslaten.
Loslaten van ideeën, van overtuigingen, van gevoelens, van wat ik geleerd had; loslaten van mensen en van de manier van omgaan met mensen en de manier van kijken naar mensen; loslaten van hoe ik mezelf was gaan zien en loslaten hoe anderen me zien; loslaten van idealen, wensen, verlangens, beperkende patronen en gedachten, en van alle oordelen.
Ik heb geleerd over liefde. Ik ben in grote en hoge liefde en vreugde, zelfs volledige JOY, terecht gekomen. Het was fantastisch en ik heb enorm genoten. Ik was verliefd, ik was in mijn liefde terecht gekomen, en ik heb ontdekt hoe lastig liefde in 3D kan zijn met al z’n regels, overtuigingen, afgescheidenheid, pijn, jaloezie. Ik mocht dit van alle kanten ontdekken.
En ik mocht de pijn die hier in 3D bij liefde hoort ervaren.
Toen kwam er voor mij een nog emotionelere confrontatie met loslaten: loslaten van ideeën over huwelijk, loslaten van relatie, huwelijk, kinderen; loslaten van ideeën over goed ouderschap, over opvoeding, over wat wel of niet goed is. Ook ik ga dus door het grote loslaten van emoties. En soms is het een gevecht, maar gelukkig weet ik dat loslaten de weg is naar vrede, vrijheid en eenheid.
Eenheid en de Bron
We zijn eenheid. Eén
mensheid. We zijn een afgescheiden
deeltje van het grote goddelijke, van de oerbron; we zijn een
minuscuul, maar
toch zeer waardig deeltje van de bron, van de eenheid. We hebben echter
geleerd
dat we afgescheiden zijn van de bron. Wat niet waar is. De bron is in
ons en
wij zijn eeuwig in de bron en in wat daaruit ontstaan is. Misschien
zijn we als
individu op dit moment wel ver van de oerkern vandaan. Misschien kunnen
we ons de
Bron wel helemaal niet meer herinneren. En misschien is dat wel waar
het
allemaal om draait. Opnieuw herinneren dat we allemaal een deeltje van
de
oerbron zijn. Ons herinneren dat we misschien niet een totaal overzicht
hebben van
wat leven is en hoe het werkt (de druppel bevat niet alles wat de
oceaan omvat),
maar wel dat we allemaal als unieke druppels bestaan en even dierbaar
zijn tot
de bron. Hoe ver we ook afgedwaald en uit beeld zijn.
Als ik me in mildheid ontferm over dat beeld van afgedwaalde deeltjes, dan komt er een gelijkenis met afgedwaalde schapen die altijd terug mochten en konden keren tot de grote kudde en de bron. Ik heb niet zoveel op met gereguleerde religie en dat wat in kerken gebeurd en gebeurd is en/of dat wat door “Christenen” in het verleden uit naam van God gedaan is. Ik denk aan kruistochten, heilige oorlogen, heksenverbranding, het uitmoorden van de Kartharen, de schermutselingen in Ierland, de heilige oorlog van de Moslims; maar ook aan kerkmannen die hun handen niet van kleine meisjes en jongetjes kunnen afhouden en die nog beschermd worden door dat machtige kerkapparaat ook.
Ik zie dan een zeer onwaar en
onvolledig beeld van onze
Oorsprong waar mensen d.m.v. angst
en
macht onwetend worden gehouden door een groep machthebbers en
manipulators waarvan
een deel zelf op hun beurt met angst en macht onwetend wordt gehouden.
De afgedwaalde deeltjes ontstaan echter in ons denken, in onze overtuigingen en oordelen. Deze woorden zeggen het zelf beiden al: een overtuiging is een overtuiging maar hoeft zeker geen waarheid te zijn, en een oordeel is eigenlijk een oer-deling. De grote oerbron wordt door ons denken in vergelijkende delen gedeeld. Goed en kwaad, groot en klein, mooi en lelijk, gezond en ziek. Twee delen die samen een geheel vormen: arm en rijk, dik en dun.
Iets is niet meer wat het is, maar er
worden ideeën,
overtuigingen en ‘waarheden’ opgeplakt. Een
vergelijking of een onbewuste
overtuiging of gevoel dat van binnenuit op de buitenwereld wordt
geprojecteerd.
Wij veroorzaken hiermee de oerdeling. Het denken maakt de oerdeling.
Ego en eenheid
Als we naar ons/het leven kijken, dan
is dat niet altijd
vanuit de innerlijke houding: ‘Het
is
goed’. Nee we hebben ego en ego leert vergelijken, en ego kan
spirit en
heelheid niet zien. Ego is het deel in jou dat contact heeft met o.a.
angst en
paniek. Ego doet zich voor als jouw grote hulp (Dit kan ik, dit ben ik,
hier
ben ik goed in, dit kan ik oplossen, dit is leuk, en ook: dit kan ik
niet, hier
ben ik bang voor, dit is tricky, etc.).
Ego identificeert zich met alles behalve eenheid. Zodra
eenheid ervaren wordt en ego komt erbij dan betekend dit denken en
oordelen, en
weg is eenheid.
Maar wat zeur ik toch over eenheid. Alsof dat alles zaligmakend is. Ja eigenlijk wel zoiets. Ik heb in het verleden diverse bijzondere ervaringen mogen beleven. Meditatieve momenten, die soms in realiteit niet langer dan een paar minuten duurden en soms wel een paar uur hebben geduurd. Zelfs heb ik een aantal periodes in mijn leven meegemaakt dat ik een langere periode van een week en zelfs een aantal weken in Bliss en Verlichting (Samadhi) was. En wie ooit een belevenis van de eenheid gehad heeft vergeet die nooit meer. Een dergelijke ervaring vestigt in je het weten dat er veel meer is dan wat we hier doorsnee ervaren; veel meer dan wat we leren; dat het leven anders in elkaar steekt dan wat we doorsnee aangeboden krijgen. Leven is eigenlijk vreugde en liefde, maar hier op aarde beleven we vooral de gefrustreerde vreugde en liefde.
In de stilte van een mind die niet
meer voortdurend oordeelt
onstaat vrede, is vrede. Een vrede vanuit welke je niemand wenst te
veroordelen.
Zien dat je mind en ego de eenheid opdeelt in oer-delen
(goed-kwaad, lang-kort, waarheid-leugen) geeft je ook de mogelijkheid
om je af
te vragen hoe je leven zou zijn op dat zelfde moment zonder dat
oordeel; of
zoals Byron Katie het formuleerde “Kun je echt absoluut zeker
weten dat wat je
denkt (deze overtuiging) de waarheid is?” en
“wie/hoe zou je zijn als je deze
gedachte niet zou kunnen denken”.
De
eerstvolgende keer als je je niet prettig voelt, tracht je dan bewust
te worden
van de gedachten die door je heen gaan en stel jezelf deze twee vragen.
De
vraag en het inzicht kan soms direct al rust en vrede oproepen.
Vrijheid en vrede is een
keuze
Is het confronterend als ik je zeg dat je van binnen kunt ontdekken dat jij zelf macht hebt over je denken, voelen en je emoties, en dat je werkelijk zelf kunt kiezen voor liefde en vrede? Dat je ook zelf voor eenheid kunt kiezen boven afgescheidenheid. Dat je je niet hoeft te identificeren met de gedachten die ego jou als overtuigingen voorschotelt, maar die in werkelijkheid slechts oer-delingen zijn? Oer-delingen die je mág geloven maar niet hóeft te geloven. Een overtuiging is ten slotte geen waarheid. Vrijheid en vrede is er als je ervaart dat je niet persé de gedachten die zich aandienen hoeft te denken en hoeft te volgen, en dat je je er zeker niet mee hoeft te identificeren. Het mag, maar je bént niet je denken en je mag vrij je eigen gedachten kiezen en je hoeft niet persé die gedachten aandacht te geven of ze zelfs maar te geloven omdat ze in jouw hoofd opkomen.
Emoties in ons systeem
Emoties en emotionele reacties komen
soms vanuit de diepte
van je wezen naar boven om weer uit het systeem bevrijdt te kunnen
worden.
Emotie is energie (E) in motie (motion=beweging). Zodra je een emotie
ervaart
is er een stukje energie in jou dat in beweging, in beroering wordt
gebracht.
Een ervaring die nog niet (helemaal) verwerkt is. Energie
die zich als indruk of ervaring in
jouw systeem heeft vastgezet, en die nog niet verwerkt is, omdat je
toen zover nog
niet was. Nu ben je gegroeid, ontwikkeld, volwassen geworden, niet meer
afhankelijk van ouders/verzorgers om te overleven. Maar als baby, klein
kind,
tiener en puber zijn we wel afhankelijk. Je maakte dingen mee en
sommige dingen
waren misschien heftig of traumatisch. Toen was je er nog niet aan toe
de
ervaring in z’n geheel te verwerken. Heftige dingen worden
vaak
verdrongen. In dat
geval worden indrukken van wat er gebeurd is ergens in je vier aardse
lichamen
(emotioneel, energetisch, mentaal en fysiek) vastgezet. In het fysieke
lichaam wordt het vastgezet met behulp van
chemische stoffen (neurotransmitters = hersenboodschap- pers), die daar
hun eigen ding doen. Vaak jaren uit het zicht en soms veel meer aan de
oppervlakte. Spanning, stress, ziekte, allerlei gevoelens zoals bijv.
angst, onzekerheid, het gevoel niet goed genoeg zijn, enz. Er onder
verborgen zitten ervaringen en herinneringen, die je soms zelfs
'emotioneel’ trauma kunt noemen.
Chemische hersenboodschappers
(neurotransmitters)
blijven in
het systeem en helpen gedragspatronen en soms zelfs overlevingspatronen
en overlevingsstrategieën op te bouwen. Je leeft je leven
zolang
als nodig is vanuit deze
bescherming. En op zeker moment ben je zo ver dat je de oude indruk, de
herinnering,
het oude patroon of de overlevingsstrategie wilt en mag loslaten. Het
past niet
meer, je ont-wikkelt, je groeit. Overtuigingen die te klein zijn,
onware
gedachten, en de manier waarop je reageert -en die gebaseerd is op deze
onware
gedachten en overtuigingen- past niet meer.
Er is iets van buiten dat de
geblokkeerde energie triggert
(omhoog haalt): een situatie of gebeurtenis heeft enige parallellen met
de
energie die bevrijdt wil worden. Of je het wilt of niet er is een
emotie. Bewust
of onbewust zijn er oordelen die je op de situatie hebt geplakt. Je
bent
verdrietig, boos, jaloers, geschokt, razend of wat dan ook: de energie
die zich
wil deblokkeren komt in beweging: E-motie.
Deze energie projecteert zich naar buiten
en toont jou het verhaal waarvan jij gelooft dat
je er in terecht bent
gekomen. Een subliem mechanisme van projectie en spiegeling vindt
plaats. Het
universum, jouw directe omgeving, weerspiegelt jouw realiteit, maar
vooral de
realiteit van hoe jij naar het gebeuren kijkt en erover denkt. Vooral
worden de onbewuste overtuigingen
geactiveerd, die de eenheid in ons verdeeld houdt via het denken.
Op weg naar eenheid
Je zou de eenheid kunnen ervaren, zoals iedereen dat kan, omdat je een deel ervan bent. De eenheid ervaren kan als je uit de oerdeling stapt, als je stopt met oordelen en denken. De oerdeling bestaat uit de vele overtuigingen die slechts overtuigingen zijn, maar die jij als waarheid hebt aangenomen. De kunst om in vrede, stilte en liefde te vertoeven, zit hem in het stoppen van het denken; stoppen van het geloof hechten aan beperkende gedachten en te kleine overtuigingen. Je focus in je hart brengen i.p.v. in het oordelende denken. Meer liefde, vrede en stilte ervaar je als je je kunt losmaken en bevrijden van emoties. Eén manier van vrijkomen hiervan is om iedere emotie die zich aandient in liefde en aandacht te accepteren en te onderzoeken.
Je wordt getriggerd. Iets raakt je en er zijn emoties. In deze maatschappij wordt ons veelal geleerd dat je emoties maar beter zoveel mogelijk kunt wegstoppen. In ieder geval niet te koop lopen met wat je raakt en wat jouw verdriet of boosheid omhoog brengt. Maar soms kun je er niet omheen. Het maakt niet uit met wie of waar je bent: soms ineens ervaar je minder aangename gevoelens en emoties. En het beïnvloed je gedrag en reacties. Hele patronen dienen zich aan (Een patroon is een herhalende cyclus van gedrag en reactie: "dit gebeurd altijd", "ze moeten altijd mij hebben", "dat durf ik niet-nooit", "zo ben ik nou eenmaal", in combinatie met hoe jij je gedraagt als gevolg van je gedachte, enz.)
Als je de bereidheid hebt om naar de
geactiveerde emoties te
kijken, om door de pijn heen te ademen, om te onderzoeken welke
overtuiging jou
in deze emoties gevangen houdt, dan transformeert er een deel. Soms een
stukje,
soms een grote kern. Ook dit is loslaten. Durven en leren zien waar de
oordelen
vandaan komen, hoe ze in jou zijn gaan vastzitten. Loslaten van te
kleine
overtuigingen, van belemmerende gedachten, van angstgedachten. En dan
ontstaat
er stap voor stap of ineens meer vrede in je hoofd.
Eenheid en Liefde in
plaats van oordelen
In deze tijd -2012- wordt er hoog
frequente energie naar Gaya,
moeder Aarde gestuurd. Gaya gaat door een enorme transformatie, en de
mensheid,
die deel van Gaya is, gaat ook door deze transformatie. We ontvangen de
hoogfrequente energie uit de kosmos die gelijk is met bronenergie. Alle
energie
die van lagere frequentie is wordt hierdoor aangeraakt, getriggerd,
daardoor in
het licht gezet, vaak naar buiten geactiveerd en geprojecteerd. En dit
is wat
we diep van binnen ook willen. We willen loslaten, we willen ons
vrijmaken van
de oude, laagfrequente energie die ons beperkt en belemmerd. We willen
die
vrijheid en vrede ervaren. Dat is waar we naar op zoek zijn.
Je wilt immers diep van binnen met je hele wezen terug naar
de eenheid. De eenheid, 'het paradijs' waar alles goed is, en die je zo
goed kent. De eenheid waaruit je voortkomt. De eenheid in jezelf zonder
verdeeldheid, pijn, afgescheidenheid, en veroordeling. De
eenheid waarvan we allen deel zijn.
En de hoogfrequente energie maakt het
stap voor stap
mogelijk om jouw Zelf, jouw spirit, jouw totale wezen dat nooit uit de
eenheid is weggegaan, hier in dit aardse
lichaam te ontvangen. Dat is wat we vroeger verlichting en tegenwoordig 'ascentie' noemen.
Zodra alle onware overtuigingen die jou klein en onkundig
houden uit je systeem zijn, zodra je alle onmogelijkheid en ongeloof en
valse indoctrinatie uit je
systeem hebt losgelaten, is je frequentie op een hoger trillingstal.
Als dat
gebeurt dan is het steeds makkelijker om je focus in je hart -in
liefde- te houden en is
het steeds eenvoudiger uit de behoefte te blijven om te oordelen. Om de
eenheid op te delen in veelheid. De oerdeling
en afgescheidenheid hoeft dan niet meer, de vrede en liefde van eenheid
is er.
Een warme groet,
Bea van Wierst