Van Separatie - Afgescheidenheid - naar Heel Zijn
artikel door Bea van Wierst  juni 2014

We leven in een wereld waar goed, beter, best net als goed en kwaad, en goed en slecht totaal ingeburgerd zijn. Onderscheid en vergelijken gaan bijna hand in hand met discussies, meningen en (ver)oordelen. Het is de wereld van dualiteit en afgescheidenheid. Een wereld waar Zijn, Eenheid en Heelheid met vreemde ogen bekeken worden, omdat ze totaal niet passen in het algemene beeld. Slechts een groep spiritueel gerichte mensen -waarschijnlijk jij als je dit artikel uit leest- kan zich iets voorstellen van wat eenheid is. Eén mensheid en het Leven als één geheel.

Zij die een glimp of meer van de eenheid en heelheid hebben opgevangen, begrijpen voorlopers als Eckhart Tolle, Mooji, Amma, Byron Katie en vele anderen beter dan zij die meer gericht zijn op de materie, de dualiteit en het verwerven van dingen. Maar dan nog is het vaak lastig om in de paradox van het leven van dag tot dag de eenheid werkelijk te ervaren. Lastig om niet het verleden te herkauwen of juist bezig te zijn met allerlei wensen en het verlangen naar een betere toekomst. Om uit het oordelen en de slachtofferrol te blijven, en om blij of oké te zijn met wat er nu is. Om voor alles gericht te zijn op de onvoorwaardelijke liefde in je hart.

In het proces van loslaten heb ik de laatste jaren ervaren hoe zeer het bestaan van de herkauwer en de gewoonte van de mind om alles te willen begrijpen en plaatsen, leidt tot het maken van de meest aannemelijke verhalen. Om dan later te ontdekken dat op een subtiele manier de slachtofferrol in het mentale en het emotionele een gewillige volger heeft gevonden. En dat terwijl ik toch al eventjes getraind en geoefend ben in het Zijn zonder verhalen en in het leven in het Hier en Nu.

Soms, als het leven ons confronteert met de realiteit van alledag, begint er van alles te reageren: oude patronen, diep ingesleten overtuigingen, een weggestopt kindertrauma, ouderlijke conditionering, of we worden ineens onredelijk emotioneel. Verdriet, pijn, angst, boosheid, de behoefte aan erkenning, of welke andere emotie dan ook, dient zich aan. En vaak is het op die momenten dat we mee gaan met het verhaal en ons koesteren in pijn en zieligheid.

Op zo’n moment is er sprake van een bewustzijnsvernauwing. We zijn even niet bewust en reageren dus onbewust vanuit de oude conditionering en pijn. Een oude energie wordt getriggerd, aangeraakt, en kan zich uit je losmaken. De energie kan getransformeerd worden, de pijn losgelaten.
Helaas hebben we door de bewustzijnsvernauwing waar we op dat moment door heen gaan de neiging om ons met de oude energie te identificeren. We eigenen de emotie en het verhaal ons toe en blijven er in hangen. We geven de situatie of de ander -dat wat ons getriggerd heeft- meestal de schuld en zien niet hoe fantastisch mooi het leven werkt. We hebben even niet in de gaten dat een oude energie die in ons geconserveerd is op dit zelfde moment getransformeerd wordt. Soms veroordelen we ons zelf of zijn ronduit boos op onszelf om wat zich in ons denken of voelen afspeelt.
Kortom we identificeren ons met het kleine zelf, het lichaam, het denken, de pijn of de emoties en zijn in ‘oordelen over’ terecht gekomen.

Een weg hieruit is het vergroten van je bewustzijn. Of in andere woorden: herkennen wat er gebeurt en je niet meer identificeren met het kleine en getriggerde ik. Niet meer de verhalen geloven die je jezelf vertelt, maar weten wie jij bent voorbij de verhalen. Of stoppen met het veroordelen van de zogenaamde schuldenaar, of van jezelf. Of zelfs stoppen met zoeken naar een schuldige.
Het is het oor-delen waardoor je weggaat uit de liefde in je hart. Het is het oor-delen waardoor je weg gaat uit wat er dit moment is.  Jij bent het die op zo’n moment jou afscheidt -jou deelt- van de oor(sprong), van de oer-bron, die heelheid is. Jij maakt een oer-deling en schept op dat moment de dualiteit.

Het ervaren van wie jij bent voorbij de verhalen en oordelen en voorbij het lichaam, de pijn en de emoties kan soms voor grote wonderen zorgen. Het verhaal van Anita Moorjani is daar een groot voorbeeld van. In 2006 ligt Anita in het ziekenhuis met 28 citroen grootte kankergezwellen langs haar ruggengraat en de artsen verwachten dat ze de nacht niet doorkomt. Haar organen vallen uit terwijl ze op dat moment door een soort BDE (Bijna Dood Ervaring) gaat. Ze beleeft het één en ander in een andere wereld waarin ze o.a. haar overleden vader en beste vriendin tegenkomt, en waar ze ook van alles waarneemt dat in het ziekenhuis gebeurt. Maar ze komt terug en weet dat ze zal genezen, dat ze is genezen. Binnen absurd korte tijd (3 dagen) is een aantal gezwellen sterk geslonken en is de acute kritieke staat afgewend, en binnen een paar weken is er geen kankercel meer in haar lichaam te vinden.
In de onderstaande video’s vertelt ze aan interviewster Lilou Mace haar bijzondere verhaal, inclusief hoe in 5 verschillende grote kankerziekenhuizen haar status van voor en na de gebeurtenis is onderzocht en eigenlijk als onmogelijk -en dus wonderbaarlijk- wordt geclassificeerd.

Voor Anita Moorjani was het ervaren van wie ze is voorbij het lichaam, haar ziekte, de pijn en alle angsten die haar leven beheersten, de weg naar spontane en volledige genezing. Ik herken haar verhaal als het zoveelste voorbeeld over wat leven is. Leven hier in de dualiteit in angst en pijn; en hoe dood geen einde is aan leven, maar hoe dood ons onthult wie wij eigenlijk zijn.
Ook toont Anita’s verhaal ons iets over de werking van oordelen en hoe we ons afscheiden van de eenheid met onze bron. Het laat zien hoe leven in angst onze gezondheid en ons leven hier kapot maakt, en hoe negatieve emoties en gedachten niet bijdragen aan een hogere kwaliteit van leven. Integendeel.

Ik hoop dat Anita’s verhaal ook jou mag inspireren te onderzoeken Wie jij bent en dat het je op weg mag helpen om overtuigingen en conditioneringen over dood, ziekte, pijn, genezing los te laten en om anders met je emoties om te gaan.


Anita-Moorjani-s-Near-Death-Experience-clears-in-4-days-grade-4B-lymphoma-cancer

Een 2e interview van Lilou met Anita een jaar later, met wat overlap en vele mooie aanvullingen

Anita heeft ook een boek geschreven over haar leven en ervaring met kanker:
Dying to Be Me, Anita Moorjani on Beating Cancer

terug naar publicaties - artikelen