artikel door Bea van Wierst
Het zijn roerige tijden. Voor veel mensen is het of enorm druk of je zou kunnen zeggen: emotioneel nogal heftig. Sommige mensen ervaren zelfs beiden. Het lijkt wel of er niet aan te ontkomen is. En ik denk dat dat klopt. Ook ik en wij hier ontkomen er niet aan en waarschijnlijk is alles wat er gebeurd wel goed. We hebben natuurlijk de neiging om er tegenin te gaan als er heftige dingen gebeuren. Om ons te verzetten. We staan klaar om te roepen: “Waarom ik?”, “Waarom moeten wij dit meemaken?”, “Ik wil rust en genieten. Ik wil nu eens dat het gemakkelijk gaat.” Sommigen roepen dan: “Ik wil liefde, God en eenheid ervaren, maar hoe doe ik dat?” Hierover gaat dit artikel.
Wij zijn allemaal lichtwezens, maar bij de meeste van ons is ons
licht een beetje -of zelfs erg- vertroebeld. Door decennia lange
koestering van negatieve gedachten en overtuigingen is de hoge
energetische frequentie waarmee we op aarde komen verlaagd en zwaar
geworden. We identificeren ons, net als de generaties voor ons, massaal
met gedachten en met onderliggende overtuigingen over wat en hoe het
anders zou moeten, zodat we dan wel gelukkig zouden kunnen zijn.
Eigenlijk zijn we op die momenten in een “Nee”-modus.
“Nee. dit wil ik niet. Het moet anders.”
Byron Katie zou zeggen dat we strijden met de realiteit omdat we de
negatieve gedachten die langskomen geloven. Deze gedachten moeten we
nog in ons hart onderzoeken. Wanneer we zouden zien, horen en voelen
wat in ons hart onze waarheid over de onderliggende overtuigingen is,
dan komt er ruimte en is er weer plaats voor rust en liefde in ons. We
zeggen bewust of onbewust weer “Ja”.
Dat neemt niet weg dat er iedere keer weer iets is dat ons
‘triggert’ of van slag brengt. Mij kost het ook soms moeite
om te houden van dat wat er nu is. Om te houden van de realiteit van
iedere dag en er niet tegen te vechten of te wensen dat sommige dingen
anders zouden zijn.
Vragen hierover die vaak aan mij gesteld wordt zijn: “Hoe komt
dat nou?” of: “Waarom werkt het zo?”, “Waarom
word ik zo getriggerd?”, “Waarom gebeurt er zo veel
tegelijk?”
Volgens mij is het zo dat we op terugweg zijn om weer helemaal het
stralende lichtwezen te zijn, en dit ook te ervaren op ieder moment in
ons leven. We willen graag weer naar dat gevoel van gelukkig zijn, of
minstens vrij zijn van alle pijn, zorgen en lasten. Het gevoel gelukkig
te zijn kennen we allemaal ergens wel. Vaak is het diep verborgen en
toch is het alsof iedereen minstens ooit een glimp er van heeft
opgevangen, of dat het een oude herinnering is. Een oud weten dat op de
achtergrond aanwezig is.
De meeste van ons, in ieder geval degenen die dit artikel lezen, zijn
nu zo ver dat we soms achterom kijkend heel duidelijk zien dat alle
hindernissen, die het dagelijkse leven eerder omhoog gebracht heeft,
niet voor niets waren. En zo is het ook met de dingen die nu de revue
passeren. Sommige mensen zeggen wel dat alles op ons pad daar met een
reden komt. Niets is voor niets.
Byron Katie zegt: “ W(h)at is is” en het gaat er om te
houden van wat er is (“loving what is”). Als je ergens
geëmotioneerd op reageert, wil dat zeggen dat er ergens nog een
overtuiging zit die onderzocht moet worden. Ik zeg altijd dat het
universum ons helpt om alles op te ruimen dat tussen ons en het
werkelijk ervaren van het lichtwezen in zit. Als je jezelf als
lichtwezen (als een zonnetje) ervaart en als alle wolken die aan de
horizon komen aan de horizon blijven, dan is er niets aan de hand. Maar
het gaat mis zodra je je gaan identificeren met de wolken, met de
negatieve gedachten en overtuigingen, die eigenlijk horen over te
drijven. Als de wolken blijven hangen is het licht niet meer te zien.
Volgens mij is het onze taak om die wolken te herkennen als
overdrijvende wolken. Ze te herkennen als gedachten die je willen
verleiden, die je al vaak verleid hebben.
Eckhart Tolle heeft het over het pijnlichaam dat geactiveerd wordt. Hij
benadrukt hoe belangrijk het is om je bewust te worden van dit
pijnlichaam. Het te ervaren en op te merken en dan alles wat in je
aangeraakt wordt te ervaren is een goede manier om dat stukje van het
pijnlichaam op te lossen. In feite is de transformatie het zien en
herkennen van het pijnlichaam zonder meegezogen te worden in de emotie.
Als je zo kunt omgaan met de zware, laag frequente energie (boosheid,
jaloezie etc.) dan wordt deze lichter en van een hogere frequentie. Er
treedt een mate van “verlichting” op.
Dat is wat tijdens een ademsessie vaak heel gemakkelijk gaat. De
emotionele of fysieke pijn wordt, met behulp van de adem en het
“Ja”-zeggen tegen de pijn, op de voorgrond gebracht en als
je er in durft te gaan, wordt de zware, vastzittende energie weer in
beweging gebracht en getransformeerd. Inzichten en nieuwe waarheden
verschijnen, de zwaarte verdwijnt.
Wij mogen alle wolken welkom heten en dat wat ze diep in ons triggeren mogen we herkennen, erkennen en voelen. We mogen ons er bewust van worden en in deze tijd lijkt het wel of we ons er bewust van moéten worden. Alsof we met z’n allen in een soort stroomversnelling terecht zijn gekomen, en alle oude pijn en onjuiste overtuigingen en gedachten moeten opruimen. Omdat we op weg zijn om ons zelf, om het lichtwezen in ons, weer helemaal te ervaren. En juist omdat we dat willen kan en zal er vanzelfsprekend geen stukje ergens verborgen blijven. We moeten wel en het universum of God of onze medemensen helpen mee om het allemaal weer te gaan zien. Ze confronteren ons met van alles en nog wat en brengen alle weerstand en verzet, alle strijd met de realiteit naar boven. In onze (liefdes) relaties met anderen, via onze puberkinderen, op ons werk, overal en in alles waar nog een stukje weerstand, verzet of onware overtuigingen te vinden zijn, zal je ze vinden en word je geraakt. Net zolang totdat er niets meer is om door getriggerd te worden. Net zo lang totdat je “Ja” zegt tegen wat is, totdat je je niet meer verzet tegen de realiteit.
Geen NLP en positieve gedachten zijn er tegen opgewassen. We moeten
dieper. Steeds dieper. En in een tempo dat bijna niet bij te benen is.
Ik kan niet in de toekomst kijken, maar ik heb het gevoel dat we zo
snel moeten omdat er een grote verandering gaat komen. Misschien wel
het chaospunt waarover Ervin Laslo het heeft (zie de link in de vorige
nieuwsbrief) of de overgang van de 3e naar de 5e dimensie rond 2012,
waar menigeen (en niet alleen in spirituele kringen) het tegenwoordig
over heeft.
Volgens mij is dit een proces dat zich nu al individueel en op de
hierboven beschreven wijze bij vele mensen stap voor stap aan het
voltrekken is.
En hoe bewuster je je hiervan bent hoe sneller en vloeiender het zal gaan.
Bea van Wierst, mei 2009