Tijd om stil te staan

Artikel geplaatst in de 'Voor jezelf krant’ van Spirituality4All van oktober 2007
geschreven door drs. Bea van Wierst

Er zijn momenten in ieder leven die met meer intensieve of zelfs heftige emoties en gevoelens gepaard gaan. Vooral als we met de ernstige kanten van het leven worden geconfronteerd. Dood en ziekte, ziekenhuisopnames, ongelukken, het verdwijnen van mensen, enz. Zoals vorige week toen ’s ochtends voor schooltijd recht ingereden werd op een grote groep scholieren. Het gebeurde op de route die ook onze kinderen naar school fietsen. Maar liefst 14 kinderen kwamen in het ziekenhuis terecht, een aantal verblijven er nog en van 3 is de situatie zeer ernstig. Van 2 kinderen is het zelfs de vraag of ze ooit weer kunnen lopen.

Er was slachtofferhulp, ook voor de kinderen die zelf niet in het ziekenhuis zijn beland, maar die het voor hun ogen hebben zien gebeuren. De ervaring heeft een sterke indruk achtergelaten en moet verwerkt worden.
Gelukkig is er tegenwoordig vaker dan vroeger traumahulp. Dat is lang niet altijd zo geweest. Menigmaal maak ik mee dat mensen met een depressie of een burnout ergens in hun systeem de resten van een dergelijke intensieve ervaring nog hebben zitten. Oud verdriet, boosheid, onbegrip, machteloosheid, eenzaamheid, gevoelens van in de steek gelaten zijn kunnen zomaar omhoog komen uit de brij die de burnout of depressie veroorzaken.

Ook als er fysieke klachten zijn dan vinden we in de kern eigenlijk altijd de moeilijke en intensieve ervaringen uit het verleden die als oorzakelijke kracht aanwezig zijn.
De emoties die vroeger ervaren zijn, zitten nog steeds in de vorm van chemische stofjes in onze cellen de herinnering aan iets vervelends vast te houden. En soms gebeurt er iets dat je bewust of onbewust herinnert aan die oude pijnlijke ervaring en dan voel je het verdriet, de boosheid of machteloosheid weer. Het liefste zouden we vrij zijn van alle vervelende gevoelens en het wegstoppen van dit soort pijnen lukt veel mensen dan ook erg goed. Alleen … als je gaat luisteren naar je gemoed en naar je lichaam, dan kun je er achterkomen dat je wel erg je best hebt gedaan om het allemaal zoveel mogelijk buiten beeld te houden, maar dat het van binnen eigenlijk niet alleen maar vreugde, licht en plezier is.

En natuurlijk zijn er van die druppels die de emmer doen overlopen. Op zeker ogenblik heb je je hoeveelheid sores wel verzameld en is je emmertje vol. Je moet wel.
Pijn en verdriet, en ook andere emoties, worden vastgezet in je lichaam. De pijn en de herinnering aan de pijn worden tot nader order geconserveerd, opgeslagen. Tot het moment komt dat je niet meer verder kunt. Je zit vol. Je zit op slot. Je kunt niet meer voelen. Je lichaam schreeuwt om aanraking of zegt stop. Het lichaam en zeker ook de geest willen de pijn loslaten.

Je lichaam en geest protesteren door te reageren met burnout, hyperventilatie, depressieve gevoelens of de fysieke klachten blijven maar doorgaan. Het ene is net achter de rug en er is al weer een nieuwe klacht. Alsof het zich verplaatst. Voor mij een teken dat iets in jouw innerlijk de aandacht wil. Het wil gezien worden en daarom is het tijd om naar binnen te gaan en te kijken-luisteren-voelen wat daar zit, welke pijn of overtuiging nader bekeken wil worden en welke inzichten zich aandienen.*

Er zijn diverse methodes en technieken die je in dit proces kunnen helpen. Allerlei therapievormen en cursussen op het gebied van zelfontwikkeling en groei. Het belangrijkste is dat je jezelf en hoe jij je voelt serieus neemt en je jezelf tijd en ruimte geeft om met dit proces bezig te zijn. Sommige mensen helpt het als ze een poosje helemaal uit de dagelijkse omgeving zijn en bijvoorbeeld tijdens een (begeleide) retraite heel gericht aan dit proces werken. Soms moet dit gewoon omdat je thuis echt niet verder komt en wekelijkse therapie (te) langzaam gaat.

Hoe gaat dat dan in zijn werking zo’n begeleide retraite? Een retraite is altijd anders. Het onderwerp is de problematiek (het onderwerp, de klacht) die de cliënt inbrengt. De begeleiding varieert van therapie en transformatie van pijnlijke gevoelens tot het aanleren van meditatievaardigheden, het ontvangen van een healing, Reiki-behandeling of massage of het meedoen aan een ademdag. Je verblijft in ons retraitehuis annex tuinhuis of in de slaapzaal en naar behoefte is er begeleiding op de onderwerpen die je zelf aangeeft.
Zo is tijdens een retraite gericht op rouwverwerking de tijd voor jezelf en hoe je je voelt bij het verlies dat je recentelijk of in het verleden hebt geleden heel belangrijk.
Soms heb je in het verleden niet de gelegenheid gehad om afscheid te nemen of om te rouwen. Er heeft dan geen afronding plaatsgevonden en men ervaart alleen een diep gemis en verlies. Pijn en verdriet, rouw.
In de begeleiding is er tijd voor het verhaal, voor afscheidsrituelen, tijd om stil te staan bij het gemis en er zijn ondersteunende technieken om oude pijn los te laten. Vaak is het een bepaalde herinnering of gedachte die pijn doet. Naar behoefte zijn er gesprekken of wordt een verwerkingsmethode of -ritueel aangereikt. Ook is er gelegenheid om aan het lichaam te werken.

Als je vrij wilt zijn van oude, pijnlijke herinneringen of als je geen plezier in je leven ervaart en juist allerlei fysieke klachten hebt, onthoud dan dat jouw innerlijk je je oude pijnen aanreikt omdat het wil dat deze gezien worden. Hoogstwaarschijnlijk omdat er inzichten uit gewonnen kunnen worden en er belemmerende overtuigingen los gelaten kunnen worden.

* Zie ook de artikelen over de zin van het ziek-zijn, terugkeer van innerlijke gezondheid, hyperventilatie en andere artikelen over de Helende Adem

terug naar inhoud artikelen

.